Jinja

Na het project ging ik mij klaar maken voor de weekendtrip naar Jinja om te raften! Eerst zouden Laura en ik nog naar het restaurantje Plot 99 gaan voor Rienke haar laatste avond bij Plot. Op onze weg om een boda te vinden, was er een boda waar drie kinderen achter stonden en ze de boda vast hielden. We stonden het te bekijken en dachten dat die boda driver een spelletje speelde en rustig weg zou rijden. Dus niet.. Als een malloot reed hij weg en de drie kinderen probeerden het vast te houden. Tevergeefs, want binnen vijf meter lagen er twee kinderen huilend op de grond waarvan de tweede helemaal onder het bloed zat. Wij iemand gezocht die de taal van de kinderen sprak en onder haar hoede gelaten. Met een zwaar gevoel verder gelopen. Bij plot aangekomen, toch wel heerlijk van Rienke haar Goodbye Rinka taart met een dikke suikerlaag kunnen genieten!

Na een heerlijke warme douche bij Villa Katwe gingen we opweg naar Jinja met als tussenstop Kampala! Daar is een vrouwenmarkt, waar ze zelfgemaakte spullen verkopen. Wat is die stad mega druk! Het laatste stukje moesten we lopen doordat we niet makkelijk verder konden rijden. De markt was echt heel gezellig en voor elk dingetje wat je wilde kopen, kon je lekker afdingen. Vaak hoor je dan het antwoord dat ze het echt niet voor die prijs kunnen verkopen, maar als zij eenmaal merken dat je niet hoger gaat, gaan ze er vaak wel mee akkoord. Rienke en ik hebben die hele markt in 3uur afgespeurd totdat we te horen kregen dat we toch echt verder moesten gaan. De volgende stop was Jinja!

's Ochtends vroeg wakker geworden door de luide muziek vanuit de bar, maar het wakker worden aan de Nijl maakte dat zeker weer goed! Na een lekkere lunch en korte introductie gingen we in een truck richting de Nijl. Gek is het dan toch wel om met zoveel westerse mensen door alle kleine dorpjes te rijden in zo'n grote truck. Eenmaal bij raftingsboten aangekomen, vroegen ze wie er voorin wilden zitten en als eerste nat wilden worden. Wij staken gelijk onze hand op, want wij wilden gewoon het meeste uit deze ervaring halen! Na een aantal instructies als forward, backward, get down en get up wilde de instructeur ook even het omslaan van de boot oefenen. De kans dat je omsloeg was namelijk aardig groot. Als je aan het raften bent dan is dat toch een heel ander gevoel dan wanneer je met de oefening weet dat je zo omslaat, maar het was wel vet om te doen! 

Na de instructies gingen we eindelijk raften! De eerste twee uitdagingen, waarvan één kleine waterval, waren gelijk heftig! Bij de tweede waren we dan ook half omgedraaid en gingen we achterstevoren ervan af. Halverwege het raften moesten we ook de boot uit om een stukje te lopen. Dit gedeelte was te zwaar om op het water te zijn, maar wat zag het er gaaf uit! Niet veel later gingen we weer het water in, wat alsnog een heftig stuk was. Als je niet op de goede plek uitkwam, bleef je hangen tussen de golven en zou het heel lastig zijn om eruit te komen! Gelukkig konden wij het aan! Tussendoor waren er ook rustige stukken waar je heerlijk van het uitzicht kon genieten en zelfs kon zwemmen. Eerst dacht ik dat hij het niet meende, want er zwemmen toch allemaal beesten in de Nijl?! Maar na enig getwijfel van de groep, sprongen we er toch in! Wat was het water heerlijk warm en ik werd rustig meegevoerd door de stroming. Vaak waren het korte stukken dat we in het water konden liggen, want we moesten ook weer door peddelen en ons klaar maken voor de volgende versnelling! Na dit avontuur trakteerden Rienke en ik onszelf op een Nile Special (al mocht ik die van Rienke ook nog opdrinken). 

De volgende dag gingen we naar Jinja-town, wat bestaat uit een lange straat met veel kleine winkeltjes. Voordat Rienke naar huis ging, wilde ze graag nog een schilderij scoren en we hadden maar een uur om dit voor elkaar te krijgen! Na veel verschillende winkeltjes had ze nog 12 schilderijen over en al snel was zij, met een klein beetje hulp, eruit welke ze graag wilde hebben. Samen teruggereden naar Entebbe, met als uitzicht veel suiker en thee plantages. Helaas afscheid moeten nemen van Rienke, die vandaag terug vliegt naar het koude Nederland! In Entebbe wachtten mijn medereizigers om terug naar Masaka te gaan, want ik ben pas op de helft van mijn avontuur!