Open dag!

​Afgelopen week stond in het teken van de open dag om kinderen en ouders te laten zien wat voor school Share the Passion is. 's Ochtends gingen we met de pastoor, die de echtgenoot van een zus bleek te zijn, naar Sshaza om daar de flyers te verspreiden. Daar spraken we veel verkopers aan met de vraag of we de grote flyers in hun winkeltje op mochten hangen. Naja, hij sprak ze vooral in het Lugandees aan en wij stonden erbij om de flyers en lijm vast te houden. Gelukkig spraken er een paar mensen goed Engels en konden wij ook ons verhaaltje doen. Hij sprak naar ons idee vooral over het feest en minder over de school zelf, dus wij hoopten wel dat die mensen dan ook voor de school zouden komen. Het kopen van vlaggen vonden ze iets te duur, dus hebben wij vlaggen van papier geknipt en aan elkaar geregen met stof. Ook hadden we de ballonnen gekocht die ze langs het hek wilden knopen en in de kerstboom wilden hangen. Ik was heel erg benieuwd hoe die boom eruit kwam te zien!

De open dag was aangebroken. Alle ballonnen en vlaggen werden opgehangen, de zwembaden werden opgeblazen en het eten werd klaargezet. Ook al was het feest vanaf twaalf uur, de kinderen stonden al vroeg voor de deur. Dit keer dus geen Afrikaanse tijd. Er staat een grote schommel bij de school en al snel waren alle kinderen daar te vinden. Iets teveel naar mijn idee, aangezien de schommel begon te kraken en te bewegen waar dat juist niet moest. Sommige kinderen kwamen naar mij toe dat ze gehoord hadden dat er een kerstfeest was, maar dat ze niet in de doelgroep zaten voor de school. Van mij mochten ze natuurlijk gezellig blijven. Uiteindelijk bleek de helft te oud te zijn voor de school (6+) en de ouders waren in geen velden of wegen te bekennen.

In de middag had Laura een Engels boek gevonden en ging ze de kinderen voorlezen. Ze zaten letterlijk allemaal half op schoot en voorlezen gaat hier op een andere manier. In plaats van dat ze luisteren naar het verhaal, dreunen ze alles op wat je zegt en wat zij zien. Zo is het bij hen aangeleerd en zo leren ze wel gelijk beter Engels! Wanneer ze klaar was met voorlezen hadden we plakstickers voor op de lippen gepakt. Deze deden we als neptattoos op hun armen, want het waren teveel kinderen om rustig de mondjes bij te knippen. Ik kon nauwelijks gaan zitten door de kinderen die al stonden te drommen om een plaksticker te krijgen. Na vele armen uitgestrekt naar ons toe te krijgen, hebben we de meeste kinderen blij kunnen maken! Later kreeg ik nog van de Michael (lief jongetje die bij Samantha inwoont) de vraag of ik nog een pleister voor hem had. Hij had een heel klein wondje naast zijn nagel. Ik op mijn hurken gaan zitten en de pleister bij hem omgedaan. Alle kinderen vonden het heel interessant en gingen in een kring om ons heen staan. Michael liet trots zijn pleister aan iedereen zien en iedereen liep achter hem aan. Op een paar meisjes na die het erg mooi vonden om onze handen vast te houden.

De meer gestructureerde planning van de open dag was aangebroken. Deze planning was op de dag zelf nog even bedacht. Eerst was er ijs die door een man achterop de boda werd gebracht. Ze hebben altijd een bepaald liedje wat ze spelen en nu hoor ik het echt overal.. Daarna konden de kinderen in de zwembadjes zwemmen. Ik heb nog nooit zoveel kinderen in zo'n klein badje zoveel lol zien hebben! Wat was dat een genot om naar te kijken! Na het zwemmen hadden ze ook nog een danscompetitie tussen kinderen van school en kinderen van buitenaf, met als prijs: geld. Niet echt mijn ding om weg te geven aan jonge kinderen, maar het idee om een zak met ballonnen te geven vonden ze niks voor de oudere kinderen. De kinderen die mee dansten waren geweldig en deden erg hun best. Daarna ging het tussen twee kinderen en waren ze zich heerlijk aan het uitsloven. Uiteindelijk had dan toch de jongen van de school gewonnen! Als laatste was er cake, Nederlandse pannenkoeken en koekjes voor de kinderen. De pannenkoeken leken meer op poffertjes doordat de grote pannenkoeken in de pan bleven plakken. Alle kinderen vonden ze gelukkig heerlijk! Als kleinigheidje hadden Laura en ik poppetjes van stof gemaakt en die werden gretig aangepakt!


Door de weeks zijn we nog wezen fietsen tussen de zebra's! Met een mountainbike gingen we eerst de berg af, gelijk al met het idee dat we die aan het einde weer op moesten, maar daar wilden we nog even niet aan denken. Beneden aangekomen was het heerlijk fietsen tussen alle bomen, antilopen, koeien, aapjes en natuurlijk de zebra's! Ze zijn zeker niet schuw maar het leuke was wel dat als je dichtbij kwam ze gingen rennen zoals ik alleen maar in films heb gezien. Wat hebben we er veel kunnen zien, geweldig! We waren al vroeg naar Lake Mburo gegaan en ik ging begrijpen waarom. Wat was het bloedheet op de fiets. Veel over gras en modderige paden heen gereden en dan merk je toch wel dat de hitte niet meewerkt. Op het laatst was het nog de klim naar boven. Hier heerlijk even van het uitzicht genoten voordat we weer terug gingen om te helpen bij het project. Nu denken jullie misschien wel dat ik met al die tripjes wat minder doe voor het project. Deze trip was met de gedachten dat we vrijdag alsnog konden helpen, maar dit keer wilden zij graag een rustdag inlassen. Ik vond dat we onze best hadden gedaan!