Over de helft

De week begon al goed. Zonder elektriciteit konden we opstaan en met onze zaklamp door het huis heen lopen. Al gauw werd het licht en kon ik de luiken, waar alleen een stalen constructie voorzit, open gooien. Laura stond al klaar met de broodrooster, maar moest keihard lachen, want helaas, zonder elektriciteit geen broodrooster. Gelukkig had ze een betere variant van het brood gekocht, 'volkoren'!

Deze week stonden verschillende dingen op de planning. Voordat de school weer open gaat, willen ze een open dag houden en de poort schilderen naar dezelfde kleuren als de school. Dus wij met zijn vijfen in de ochtend naar Masaka om vanalles te kopen. Eerst naar een springkussen verhuurder voor een springkussen voor de open dag. Daar er toch achter gekomen dat ze net iets te duur waren en was de vraag niet meer of we er één of twee wilden, maar of er uiteindelijk wel één kwam. Gelijk een paar ideetjes opgegooid wat je allemaal van dat geld kan doen en de springkussen was van de baan. Volgende stop, de hardware store. Daar aangekomen kwam de vraag naar voren welke kleuren ze waar op de poort wilden en wat hebben we dan nodig?! Het scheelde gelukkig al dat Laura een lijstje had gemaakt van de spullen die ze eerder hadden gezegd. Later moesten Laura en ik toch nog even terug, want we hadden nog maar één kwast, en ja, daar kom je niet zo ver mee. In de winkel keek ik mijn ogen uit hoe het daar aan toeging. Bij de ene persoon vraag je wat je wilt, dan haalt de volgende persoon de samples die je kan kopen, dan kan je bij het volgende loket betalen, dan schrijven ze bij het volgende loket op wat je hebt gekocht, dan ga je naar een andere persoon voor een stempel en dan halen ze wat je uiteindelijk hebt gekocht. Een heel systeem!

Het schilderen van de poort hebben we deze week in de snikhitte gedaan. Eerst de poort schoonmaken en schuren zodat al het modder en cement eraf was. Twee van de kinderen wilden ons graag helpen en begonnen als een gek mee te schuren. Het fijne van de poort in de hitte schilderen? De verf was al half opgedroogd voordat ik het op de poort had zitten. Laura is gelukkig een stuk langer zodat ze de hoge stukjes kon doen! Toch moest ze bij de bovenste puntjes op de stoel staan en was ik goed om het verfblik vast te houden en de stoel tegen te houden, omdat die mega scheef stond. De volgende dag gingen we de tweede laag erop doen. Die ochtend had het echter geregend en waren de kwasten verzopen. Eén ding scheelde, de verf droop nu van mijn kwast af. Met veel verf op mijn handen en hoofd en na veel water pauzes, is de poort afgekomen!

Deze week stond ook nog op de planning om bij de oude man de stoof te maken. Dit zou al plaatsvinden in mijn tweede week, maar uit moeten stellen om met hem naar het ziekenhuis te gaan en de klei nog moest drogen. Aangekomen bij zijn huis was de oude man niet thuis. Bij zijn huis door het bos heen gelopen. Zo'n oude man die krom loopt en met een geïnfecteerde voet kan toch nooit zo ver lopen? Ik was al bijna van plan om te gaan rijden (in een barrel en links van de weg), omdat de driver ook nog eens spoorloos was, maar na een uur kwam de oude man toch eindelijk terug. In zijn huis zaten mega grote wespen op vijf verschillende nestjes. Ik ben het huis weer uitgelopen en niet meer naar binnen gegaan. Zij dachten dat wij wel in het huis konden werken, maar na even nadenken bedachten ze toch dat we de beesten eerst uit het huis moesten zien te krijgen. Deze week dus weer geen stoof. Zijn voet was daarnaast nog steeds erg opgezet. Hij maakt het wel schoon met water en zout, maar als hij daarna weer op zijn blote voeten door de modder loopt, heeft dat ook niet veel zin. Toen ik zei dat hij het in de buitenlucht moest bedekken voor de beesten, pakte hij een blad van een plant en legde hem erop. Zo simpel kan het zijn..

Deze week hadden we ook kookles van onze projectleidster Samantha. Echt super leuk om te zien hoe alles hier klaargemaakt wordt! In dit land wordt Matoke heel veel gegeten. Dit gerecht bestaat uit gekookte groene bananen die aan aparte bananenbomen groeien. Van dit gerecht kom je 'niet' aan, dus kom maar op! Als je kan koken en al helemaal de matoke kan koken in bananenbladeren, ben je een geschikte vrouw om mee te trouwen. Nou, ik weet het nu hoor! Daarnaast nog chappati, rolex, irish potatoes en peanutsaus gemaakt. Mijn god, ik heb mijn 6 gram zout in één dag wel op. Voor de rolex was het eerst zout in het deeg, daarna zout op het ei, en daarna nog zout op het gerecht als het klaar is. En op de aardappels ging ook nog een volle hand zout. Maar ondanks dat was het super om te zien met hoe weinig je zoveel heerlijke gerechten kan klaarmaken!

Een ander delicatesse die sommige mensen hier eten, maar wat wij zeker NIET hebben klaargemaakt, is het eten van sprinkhanen. In de stad en op straat is er ook veel verkoop van sprinkhanen. Op verschillende punten in de stad worden deze gevangen en gehouden in grote zakken. Van de week zag ik dan op de straat hoe deze worden 'klaargemaakt'. In de zakken zijn ze nog levend. Eén voor één worden deze levend gepakt en de vleugels en poten eraf gestrokken.. Daarna worden ze op een andere zak gelegd en zijn ze klaar voor verkoop.. Na dat zien ga ik het ook niet meer proberen, ik houd het wel bij de matoke!